Roczne dziecko

Dziecko to temat rzeka.To najwspanialszy dar od losu, jaki moglibyśmy dostać, to cud natury. To ono wypełnia nasze życie i nadaje mu głębszy sens.To dla niego wstajemy każdego dnia z łózka, pracujemy i staramy się zapewnić mu jak najlepsze życie.
Bez dziecka nasz świat byłby pusty i samotny, ono nadaje nam cel. Dla niego chcemy być lepszymi ludźmi, rodzicami, dla niego porzucamy nasze dotychczasowe beztroskie życie i zaczynamy żyć spokojniej, stabilniej, bo ono tego potrzebuje.
Moment pojawienia się dziecka na świecie to jeden z najpiękniejszych w naszym życiu. To niesamowite uczucie, jakie doświadczamy po raz pierwszy będąc rodzicami. Pierwszy płacz dziecka, pierwszy jego dotyk i zapach, to wyjątkowe uczucie.
Stopniowo przyzwyczajamy się do nowej roli rodzica. Jest to bardzo trudna rola, odpowiedzialna.W końcu mamy pod opieką maleńką, kruchą istotkę, o którą musimy zadbać. Nasze potrzeby przestają być ważne. liczy się dziecko.
Okres niemowlęcy przebiega nam tak szybko, że nawet nie spostrzegamy, jak w naszym domu mamy już raczkującego brzdąca. Te wszystkie nieprzespane noce, kolki, ząbki tak mocno dały nam się we znaki, ale wystarczył jeden uśmiech naszej pociechy, by o wszystkim zapomnieć.
I wreszcie przyszedł ten dzień…dzień pierwszych urodzin naszego smyka, naszego maluszka, który obchodzi już pierwsze urodziny.
Tyle się zmieniło w jego rozwoju. Roczne dziecko potrafi już chodzić, albo przynajmniej stąpać przy meblach. Jeżeli jest grubsze i pulchne, to zapewne etap chodzenia może nieco się wydłużyć ze względu na jego wagę i trudności z podnoszeniem się.
Nasze roczne dziecko jest już bardzo ciekawskie, wszystko go interesuje i wszędzie go pełno. Musimy dobrze zabezpieczyć w domu wszelkiego rodzaju kanty i rogi, aby dziecko nie zrobiło sobie krzywdy.
U malucha w tym wieku, często pojawia się lęk separacyjny związany z brakiem obecności najbliższych osób(najczęściej jest to mama, która spędza z dzieckiem najwięcej czasu). Dziecko płacze i marudzi, gdy zostaje pod opieką innych osób, nawet w domy, gdy traci mamę z pola widzenia, na jego twarzy pojawiają się łzy. Jeśli planujemy powrót do pracy w tym czasie, przygotowujmy dziecko na to wydarzenie. Oswajajmy go z osobą, która będzie się nim opiekowała. Zostawiajmy dziecko pod jej opieką najpierw na chwilkę(aby dziecko się przyzwyczajało), a później stopniowo wydłużajmy ten czas.
Lęk ten w miarę upływu czasu będzie mijał, a dziecko przyzwyczai się, że mama wraca do domu i znowu są razem.
Roczne dziecko to wulkan energii. Wszędzie go pełno. Ponieważ już opanowało sztukę chodzenia, bądź jest w trakcje jej nauki cały dom stoi dla niego otworem. Także na spacerach nie jest już spokojnym bobasem grzecznie siedzącym w wózku, ale ku utrapieniu matek, często ten wózek opuszcza i podąża swoimi ścieżkami.
Czas, w którym dziecko kończy roczek, to magiczny czas. Nasza pociecha jest bardzo kontaktowa, wymawia pierwsze słowa, uśmiecha się i przytula. Wreszcie czujemy, że dziecko nas naprawdę potrzebuje i kocham bo nam o tym mówi, albo próbuje mówić, sygnalizować swoje potrzeby. Nie jest już tylko bobasem zawiniętym w kocyk, który potrzebuje naszej opieki aby żyć, ale świadomym dzieckiem, które potrzebuje swojej mamy, aby w pełni mogło się rozwijać.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here